انواع بی دندانی و طرح درمان های آن

مشکلات ناشی از بی دندانی

زیبایی صورت: اولین مشکلی که پس از بی دندانی رخ می دهد، بی دندانی در قسمت های جلوی دندان است که چهره افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. به ویژه اگر دندانهای از دست رفته در قسمت جلوی دهان باشد، میزان تاثیر منفی آن بر چهره بیشتر می شود.

کاهش اعتماد به نفس: افرادی که دندان ها و به دنبال آن زیبایی خود را از دست می دهند، اعتماد به نفس آنها نیز کمتر می شود. به طوری که از حضور در جمع خودداری می کنند و به مرور زمان به افرادی گوشه گیر و منزوی تبدیل می شوند.

جویدن: مسئولیت اصلی دندان ها جویدن مواد غذایی است. بنابراین نبود دندان ها بخصوص در قسمت تحتانی، مانع از جویده شدن مواد غذایی می شود. برخی از بیماران به این مشکل بی توجه هستند. در صورتی که مواد غذایی به خوبی جویده و خرد نشوند، به دستگاه گوارش نیز آسیب جدی وارد می کنند.

مشکل در صحبت کردن: دندانها نقش مهمی را در ادای واژه ها بر عهده دارند. افرادی که دندان های خود را از دست می دهند، نمی توانند به خوبی صحبت کنند.

انواع بی دندانی و طرح درمان های آن

دندانها به یکدیگر متصل نیستند و هر یک به طور جداگانه درون فک و روی لثه ها قرار گرفته اند. بنابراین هر یک از دندانها دارای ساختار مجزایی از قبیل بدنه، تاج و ریشه هستند. به همین دلیل ممکن است انواع بی دندانی رخ دهد که عبارتند از:

از دست رفتن یک دندان که در آن تنها یک دندان از بین رفته است.

از دست رفتن چند دندان و جدا شدن دو یا سه دندان از لثه رخ می دهد.

بی دندانی کامل که در آن دندانها به طور کامل از دست می روند. این کار ممکن است به صورت اتفاقی یا عمدی انجام شود.

درمان بی دندانی

برای درمان بی دندانی و جایگزین کردن دندان جدید به جای دندانهای از دست رفته، می توان با توجه به تعداد دندان از دست رفته، عمل کرد که به صورت زیر است:

کنده شدن یک دندان: در این مواقع از روش تراش دندان های مجاور به منظور باز کردن فضای کافی برای قرار دادن بریج دندان، استفاده می شود. البته این روش به مرور زمان موجب از بین رفتن مینای دندانی و پوسیدگی دندانهای مجاور می شود.

کنده شدن چندین دندان: در این شرایط از پلاک متحرک استفاده می شود که به دلیل سنگین بودن فشار گیره ها به دندانهای دیگر، چندان مورد استقبال قرار نگرفته است.

کنده شدن دندانها به طور کامل: در این صورت می توان از دو روش استفاده از دندانهای مصنوعی یا پروتزهای متحرک و ایمپلنت استفاده کرد. در روش های دندانهای مصنوعی مشکلاتی از قبیل لقی، احساس نکردن طعم غذا و سختی تکلم و ... وجود دارد. در حالی که در ایمپلنت تمامی این مشکلات رفع شده و تنها دوره درمان آن طولانی است.

کاشت ایمپلنت برای درمان بی دندانی

در روش ایمپلنت، دندانپزشک از بی‎حسی های موضعی استفاده می کند. نحوه درمان به طرح درمان انتخابی و ضخامت استخوان، و پایه ایمپلنت (fixture) در استخوان فک بستگی دارد که پس از گذشت 16 تا 24 هفته، پایه ایمپلنت با استخوان فک پیوند برقرار می کند. در اصطلاح علمی به این دوره سئواینتگریشن گفته می شود. پس از آن تاج دندان بر روی پایه ها قرار داده می شود.

انواع ایمپلنت

جنس ایمپلنت از تیتانیوم  است که به صورت یک لایه نازک بر روی پایه پیچی ایجاد می شود و از آن در برابر خوردگی حفاظت می کند. لایه تیتانیومی در برابر اسید، ترکیبات نمک و اکسیژن مقاوم و غیرمغناطیسی است که به دو شکل ثابت و متحرک می‏باشد که بر اساس شرایط فک و لثه بیمار و همچنین درخواست او انجام می شود.

ایمپلنت های ثابت: در این روش پروتزهای دندانی در فک بیمار کاشته می شود و ممکن است تا کامل شدن دوره درمان، پروتزهای موقتی نیز بر روی پایه ها قرار بگیرد. با پیوند پایه ایمپلنت و استخوان فک، پروتزهای موقتی برداشته و به جای آن پروتزهای دائمی گذاشته می شود.

ایمپلنت های متحرک: در این روش 2 تا 4 دندان در فک پایین و 4 دندان در فک بالا قرار داده می شود و سپس یک دست دندان توسط قسمت‌هایی به نام اتچمنت (نری و مادگی) روی آن قفل می شود تا از لق شدن دندانها جلوگیری کند.