آشنایی با مراحل  کاشت ایمپلنت دندان

زیبایی چهره متشکل از عناصر مختلفی است که دندان یکی از مهمترین بخش های آن محسوب می شود. نداشتن دندان یا جای خالی آن در دهان، نه تنهایی زیبایی صورت را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه غذا خوردن و صحبت کردن را نیز با مشکل مواجه می کند. در گذشته برای جبران کمبودهای دندان، از روش دندان مصنوعی استفاده می شد. اما از آنجا که این روش نیز با مشکلات متعددی همراه بود، علم دندانپزشکی به سمت کاشت دندان روی آورده است. کاشت ایمپلنت دندان به عنوان یک معجزه در دندانپزشکی امروز به شمار می رود.

در این روش درمانی، پروتزهایی شبیه به دندان طبیعی بر روی لثه بیمار کاشته می شود. به طوری که با دندان طبیعی از نظر شکل، ظاهر و حتی کارکرد هیچ تفاوتی ندارد. اما کاشت ایمپلنت به یکبار و در یک جلسه انجام نمی شود. به دلیل پیچیدگی و سختی کار، این روش در چندین مرحله صورت می گیرد و نیاز به دوره درمان 3 ماهه و حتی بیشتر دارد.

در حال حاضر کاشت ایمپلنت دندان به یکی از بهترین روش های درمان بی دندانی حال حاضر تبدیل شده است که میزان موفقیت آن به عوامل مختلفی بستگی دارد که از آن جمله می توان از تکنولوژی ساخت، جنس و مشخصات مکانیکی ایمپلنت و همچنین رعایت بهداشت دهان و دندان بیمار نام برد.

ساختار ایمپلنت دندان

ایمپلنت از سه بخش تشکیل شده است. در یک بخش آن، پایه فلزی که عموما از جنس فلز تیتانیوم و یا آلیاژهای تیتانیوم است، در داخل حفره‌ای که در استخوان فک ایجاد شده است، قرار می‌گیرد و به عنوان ریشه دندان عمل می کند. پس از قرار گرفتن پایه تیتانیومی در داخل حفره‌، ایمپلنت با استخوان روبرویی خود پیوند خورده و جزئی از آن می شود. تاج دندان یا پروتز نیز به عنوان قسمت مهمی از ایمپلنت محسوب می شود. قسمت دیگر ایمپلنت ابزار کوچکی است که میان پایه و تاج ارتباط برقرار می کند.

مراحل کاشت ایمپلنت

بررسی و معاینه بیمار

ابتدا دندانپزشک وضعیت دهان و دندان بیمار را به دقت بررسی می کند. این کار از طریق عکس برداری، سی تی اسکن و رادیولوژی انجام می شود. ساختار دندانی، فک و همچنین مقاومت لثه بیمار نقش مهمی در نتیجه پایانی دارد. در صورتی که لثه بیمار تاب و تحمل ایمپلنت را نداشته باشد، جراحی و کاشت دندان با شکست مواجه می شود.

کاشت پایه تیتانیومی

در مرحله اول کاشت دندان، پایه تیتانیومی ایمپلنت که به صورت یک پیچ است، با استفاده از روش جراحی در داخل استخوان فک قرار می گیرد. در این مرحله لثه بیمار برش داده می شود تا دندانپزشک بتواند پایه را در نزدیکی استخوان فک قرار دهد. در لثه بیمار با استفاده از دریل و مته های پزشکی یک حفره ایجاد می کند که پایه تیتانیومی در آن قرار می گیرد.

این پروسه با بی حسی موضعی لثه و فک بیمار انجام می شود. پس از اتمام جراحی، بیمار درد آن را احساس می کند که البته با مصرف داروهای مسکن از بین می رود. با گذشت زمان، این پایه به استخوان فک برخورد می کند و به جزئی از آن تبدیل می شود. به طوری که می توان از آن به عنوان یک پایه و ریشه استفاده کرد.

اتصال دهنده با تاج یا اباتمنت

اباتمنت همان قسمت میانی ایمپلنت است که پس از کار گذاشتن و محکم شدن پایه، بر روی ایمپلنت قرار می گیرد. این قسمت به منظور نگهداری و حفظ پروتز و یا ساختار فوقانی سیستم ایمپلنت استفاده می شود. اباتمنت انواع مختلفی دارد که سه نوع آن عبارتند از:

 پیچ شونده که به تنه اصلی پیچ می شود.

سِمآن شونده که به تنه اصلی چسبیده می شود.

اتصالات اوردنچری برای دست دندان کامل و یا پارسیل محکم شده

نحوه قرار گرفتن اباتمنت ممکن است به صورت زاویه دار باشد و گاهی نیز به شکل مستقیم استفاده می شوند. دندانپزشک با توجه به نوع کاربرد دندان اعم از دندانهای قدامی، تحتانی و ...، اباتمنت را بر روی تنه اصلی ایمپلنت قرار می دهد.

قسمت تاج

تاج یا روکش ایمپلنت قسمتی است که در جلو دید قرار می گیرد و مسئولیت اصلی دندان را بر عهده دارد. این قسمت از ایمپلنت شباهت زیادی به دندان طبیعی دارد. به طوری که تشخیص و تمایز میان دندان طبیعی و تاج ایمپلنت دشوار است. سایز و رنگ تاج متفاوت است و با توجه به ساختار دندان و فضای موجود بیمار تهیه می شود. به همین منظور دندانپزشک قالب دندان بیمار را گرفته و سپس اندازه تاج را در لابراتوار معین می کند. البته یک نکته مهم در ساخت تاج دندان، فرم آن است که تمیز کردن و رعایت بهداشت را برای بیمار آسان کند.