ایمپلنت دندان، یک راهکار دائمی برای جایگزینی دندانهای از دست رفته است که در آن از پیچهای تیتانیومی بسیار مقاوم استفاده میشود. در حالی که امروزه این روش درمانی بسیار رایج است، تاریخچهای پر از چالش و اکتشاف دارد. این مقاله به بررسی تاریخچه ایمپلنت دندان، از اولین جرقههای تحقیقاتی تا تبدیل شدن آن به یک درمان استاندارد میپردازد.
در میانه دهه ۱۹۵۰، پروفسور اینگوار برنمارک، محقق جوان سوئدی، هیچ علاقهای به ایمپلنت نداشت. او در حال تحقیق روی آناتومی جریان خون بود و از ابزاری چشمی استفاده میکرد که در یک محفظه تیتانیومی قرار داشت و به پای خرگوش متصل شده بود. هدف او مطالعه میکروسیرکولاسیون در بافت استخوانی خرگوش با استفاده از یک میکروسکوپ نوری بود.
در کمال شگفتی، برنمارک هنگام تلاش برای خارج کردن این قطعه تیتانیومی از استخوان خرگوش، متوجه شد که این دو به طور غیرقابل باوری به هم پیوند خوردهاند. این پدیده، که بعدها "اسئواینتگریشن" (Osseointegration) نام گرفت، به معنای پیوند مستقیم و پایدار تیتانیوم با بافت زنده استخوان بود. این کشف مسیر تحقیقات او را کاملاً تغییر داد.
در آن زمان، این باور رایج بود که بدن انسان هر جسم خارجی غیرزیستی را پس میزند و باعث التهاب میشود. به همین دلیل، یافتههای برنمارک در دنیای علمی زیر سوال رفت و بسیاری از پزشکان و دندانپزشکان، پذیرش پیوند طولانیمدت تیتانیوم با استخوان را غیرممکن میدانستند.
با اتمام بودجههای اولیه، برنمارک با مقاومتهای زیادی برای ادامه تحقیقات خود مواجه شد. اما با پشتکار فراوان، سرانجام توانست بودجه لازم را از موسسه ملی بهداشت آمریکا دریافت کند و به تحقیق در زمینه تحمل نامحدود بدن در برابر تیتانیوم ادامه دهد. او برای درک کامل پدیده اسئواینتگریشن، یک تیم تحقیقاتی چند رشتهای متشکل از فیزیکدانان، شیمیدانان، زیستشناسان، پزشکان و دندانپزشکان تشکیل داد.
در سال ۱۹۶۵، اولین داوطلب ایمپلنت دندان، مردی سوئدی به نام گوستا لارسن بود که از نقص مادرزادی فک رنج میبرد. برنمارک با استفاده از روشی بسیار دقیق، چهار ایمپلنت تیتانیومی را در فک او جایگذاری کرد. این ایمپلنتها به عنوان پایه برای پروتزهای دهانی استفاده شدند و به لارسن این امکان را دادند که برای اولین بار به طور عادی غذا بخورد و صحبت کند.
این ایمپلنتها برای ۴۰ سال در دهان لارسن باقی ماندند و به درستی کار کردند، تا اینکه او در سال ۲۰۰۶ درگذشت. این موفقیت چشمگیر، صحت ادعاهای برنمارک را ثابت کرد و در اواسط دهه ۱۹۷۰، هیئت ملی بهداشت و رفاه سوئد، روش درمانی او را به رسمیت شناخت.
اکتشافات برنمارک، انقلابی در زمینههای دندانپزشکی، ارتوپدی و جراحی فک و صورت ایجاد کرد. امروزه، ایمپلنتهای سازگار با استخوان به بخشی از برنامههای درسی معمول دانشکدههای پزشکی و دندانپزشکی تبدیل شدهاند و تحقیقات علمی بر روی درک بهتر فرآیندهای درمانی و دفاع ایمنی بدن ادامه دارد.
پروفسور اینگوار برنمارک، بنیانگذار ایمپلنت مدرن دندان، در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۴ درگذشت. تلاشها و پشتکار او بود که راه را برای درمان میلیونها نفری که از از دست دادن دندان رنج میبرند، هموار کرد.
ایران نیز در این زمینه همگام با پیشرفتهای جهانی حرکت کرده است. با افتخار میتوان گفت که دانش اساتید ایرانی در زمینه ترمیم و درمان دندان، همسطح با استانداردهای بینالمللی است. همزمان با شروع درمانهای بازسازی سیستم جونده در کشورهای پیشرفته، اولین بخش درمانی و آموزش ایمپلنت در دانشکده دندانپزشکی تهران تأسیس شد. امروزه، پیشرفتها در رشته دندانپزشکی ترمیمی و تکنولوژیهای مرتبط با آن، به سرعت در حال رشد و بهروزرسانی است.
همانطور که در تاریخ ایمپلنت دندان خواندیم، این روش درمانی از یک کشف اتفاقی توسط پروفسور برنمارک آغاز شد و پس از سالها تلاش و مقاومت، به یک انقلاب در دندانپزشکی تبدیل گشت. این داستان، نمادی از تلاش برای رسیدن به بهترین نتایج است.
امروز، در کلینیک دندانپزشکی دکتر مهدی ابوالقاسمی، این میراث ارزشمند با دانش روز و تکنولوژیهای پیشرفته ترکیب شده است. تیم مجرب ما با استفاده از بهترین مواد و جدیدترین متدها، لبخندی زیبا و ماندگار را به شما هدیه میدهد.
با یک تماس ساده، میتوانید اولین گام را برای داشتن لبخندی مطمئن و زیبا بردارید. همین حالا برای مشاوره با متخصصان ما تماس بگیرید و به جمع هزاران نفری بپیوندید که با ایمپلنتهای دندانی، کیفیت زندگی خود را بهبود بخشیدهاند.
برای تعیین وقت مشاوره و اطلاع از خدمات ما، با شماره [44455474-021] تماس بگیرید یا به وبسایت ما [www.drmabolghasemi.com] مراجعه کنید.