پروتز های متحرک

پروتز های متحرک
پروتزهایی که برای دندان های از دست رفته استفاده می‎شوند به دو نوع ثابت و متحرک تقسیم می‎شود.
پروتزهای ثابت توسط دندانپزشک بر روی دندانها فیکس می‎شود. در حالی که پروتزهای متحرک در دهان بیمار قرار می‎گیرد اما پس از مدتی می‎توانند توسط بیمار از دهان خارج و مجدد در بر روی دندانهای گذاشته شوند. در واقع در پروتزهای متحرک هیچ قانونی برای چسباندن آنها به دندانها وجود ندارد و بیمار می‎تواند هر زمانی که بخواهد از آنها استفاده کند و یا آنها را کنار بگذارد.

مزایای پروتزهای متحرک

پروتزهای متحرک این قابلیت را دارند که اختیار آنها در دست بیمار باشد. در این نوع پروتزها، به چسب و تراش دندانهای مجاور (در صورت استفاده از پروتزهای جزئی) نیاز نخواهد بود. ضمن اینکه این نوع پروتزها نیز به مانند دندانهای طبیعی عمل می‎کنند. به راحتی در دهان جا می‎گیرند و باعث زیبایی دهان و دندان می‎شوند. از سوی دیگر می‎توان با آنها به خوبی از مواد غذایی مختلف استفاده و براحتی تکلم کرد.

پروتز متحرک اکریلی
پروتزهای متحرک آکریلی از جنس آکریلیک (پلاستیک) هستند و شباهت زیادی به دندانهای طبیعی دارند. این پروتزها دارای پایه ای شبیه لثه بوده که بر روی آنها، دندانهای سفید رنگ قرار می‎گیرند. پروتزهای آکریلی غیرانعطافند و در صورت برخورد شیء سخت با آنها و یا افتادن از فاصله زیاد، شکسته می‎شوند.

پروتز متحرک قابل ارتجاع Felexi

این نوع پروتزها نیز شباهت زیادی به دندانهای طبیعی دارند و نسبت به نوع قبلی دارای ویژگی ارتجاعی بود. یعنی با چاق یا لاغر شدن بیمار، همزمان اندازه این نوع پروتزها نیز تغییر می‎کند که مطابق با حرکت لثه و انقباض و انبساط آن، بزرگ و کوچک می‎شوند. این خاصیت موجب جابجایی بهتر پروتزها بر روی لثه ها می‎شود.

پروتز متحرک کرم کبالت
پروتزهایی که از جنس آلیاژ کرم کبالت ساخته می‎شوند، دارای ظاهری شبیه رنگ لثه ها و دندانهایی به مانند دندان های طبیعی هستند. قسمت داخلی این نوع پروتزها دارای گیره هایی فلزی بوده که به دندانهای کناری متصل می‎شوند. پروتزهای متحرک کرم کبالت خاصیت انعطاف پذیری ندارند. اما به نسبت پروتزهای آکریلی استحکام و مقاومت بیشتری دارند.

پروتز های نیمه متحرک (اوردنچر)
اوردنچر (over denture) نوعی پروتز دندانی نیمه متحرک است که بر روی دو پایه دندانی یا چند پایه ایمپلنت قرار می گیرد و نسبت به پروتزهای دیگر راحت تر است. این نوع پروتزها دارای قسمتی به نام اتچمنت هستند که به دندانها و یا ایمپلنتها متصل می‎شوند. این کار به ثابت نگهداشتن پروتزها در دهان کمک می‎کند. در عین حال پروتزهای نیمه متحرک نیز می‎توانند از دهان بیرون آورده و تمیز شوند. از آنجا که قسمت اتچمنت پروتزهای نیمه متحرک هر چند وقت یکبار کهنه و غیرقابل استفاده می‎شود، بهتر است تعویض گردد.

معیار دیگر برای دسته بندی پروتزهای متحرک، تقسیم بندی آنها براساس ساختار و شکل ظاهری است که به دو دسته پروتزهای کامل و جزئی تقسیم شده و متناسب با شرایط بیمار استفاده می‎شوند.

پروتزهای جزئی

زمانی که بیمار چندین دندان خود را از دست داده و هنوز تعدادی از دندانهای او باقی مانده اند و از سوی دیگر تمایلی برای کشیدن آنها ندارد، می‎تواند از پروتزهای جزئی استفاده کند. این نوع پروتزها از حرکت دندانهای مجاور به سمت فضای باز و در نتیجه فاصله گرفتن دندانها از یکدیگر و بهم ریختگی آنها جلوگیری می‎کنند.

پروتزهای کامل

این نوع پروتزها زمانی استفاده می‎شوند که بیمار به طور کامل دندانهای خود را از دست داده و برای استفاده از دندانهای مصنوعی باید آنها را به طور کامل در دو فک بالا و پایین قرار دهد. این نوع پروتزها دارای دو قسمت هستند که عبارت است از:

۱-قسمت پروتز آن همان لثه پروتزی می باشد که به رنگ صورتی شبیه لثه می‎باشد و از استحکام بالایی برخوردار است. ۲-قسمت تاج یا دندانها که به رنگ سفید است

انواع پروتزهای کامل

پروتزهای کامل به دو نوع تقسیم می‎شوند که عبارتند از:

۱- پروتزهای کامل لثه نرم

این نوع پروتزها دارای یک لایه با ضخامت ۱ تا ۲ میلیمتر است که در زیر لثه سخت پروتز استفاده می شود. ممکن است این نوع لثه برای مدت موقت قرار داده شود که در این صورت با بهبودی لثه و پذیرش پروتز، کنار گذاشته می شود و به جای آن از لثه سخت استفاده می کنند. لازم به ذکر است که استفاده از لثه نرم به مراقبت بیشتری نیاز دارد زیرا محل مناسبی برای رشد قارچها و باکتری ها هستند.

۲- پروتزهای متحرک معمولی

این نوع پروتزها تنها در یک مرحله ساخته می شوند و برای آنها از لثه سخت استفاده می شود.